I Feel Devotion

Futboldan hem soğuduğumuz hem de uzak kaldığımız şu dönemde ilaç gibi geldi Euroleague...

Herkes takıma ve hocaya güveniyor, Montepaschi Siena ise giderek çaptan düşüyor. İtalya, belki de çok zor bir deplasman olabilir ancak Ergin Ataman'ın eski takımından daha iyi olduğumuzu düşünüyorum ve maçtan mutlak galibiyet bekliyorum.

Yine Olmadı

Akhisar deplasmanında gitti 3 puan daha. Zaten temposu istenen seviyede değildi takımın. Mancini'nin gelişiyle birlikte biraz daha kontrollü oyun anlayışı kalan tempoyu da alıp götürdü, Bruma'nın yedek kalması ise cabası.

Mevcut yapıda Burak-Sneijder-Drogba üçlüsüyle malesef olmuyor. Geçtiğimiz sezon ilk geldiğinde Sneijder sol kanatta denenmişti. Olmamıştı. Şimdi de Burak deneniyor. Olmadı, olmayacak. 4-2-3-1 oynarken Burak'ı, 4-4-2 oynark Sneijder'i kesmek bu kadar zor değil, olmamalı. Bruma'nın takımın seviyesini nasıl değiştirdiğini anlamak için Einstein ya da Tesla olmaya gerek yok. Futbol bilmeyen birini tvnin başına oturt, ilk sözü ''Bu 20 numara kim?'' olur.

Takımda mevcut performansları göz önünde bulundurulduğunda Selçuk İnan, Semih Kaya, Gökhan Zan dışında ben bu takımda oynarım diyen topçu yok. Burak Yılmz dahil. Hepsi 6+0+4 kuralının kaymağını yemekle meşgul.

Transfer edilecek Türk futbolcuların hepsi rakiplere kaptırılmış durumda. Yabancı kuralı değişmez ve önümüzdeki sezon 5+0+3 kuralı gelirse yaşlanan takımla birlikte biz de babalara gelebiliriz. Ve şurası da bir gerçek ki futbolcuların top oynamak için rakip seçmeye devam ediyor olması gerçekten can sıkıyor. Daha 3 gün önce Torino'da canla başla mücadele eden adamların Manisa'ya gidince ense şaplak göte parmak tavırlarından bir an önce vazgeçmesi gerekiyor.